KISMET DEĞİLMİŞ, BİR ÖMÜR



Güneşin doğuşunu izlerdik birlikte,

Batışına şahit oluyorum şimdilerde.



Güneşin doğuşunu izlerdik birlikte,

Sahillerde,

Yüksek tepelerde,

Bazen de pencerede.

Güneşin doğduğu şehirlerde…



Rüzgarın en sevdiği melodiydi saçların,

Şarkılar sustu, bahar sona erdi…



Gözlerindeki parlak siyah,

Işığım olurdu gecelerde.

Yıldızım…

Siyahlar küf tutmuş,

Yıldızlar batmış,

Kamer menzillerinde…



Nispet olurdu meleklere,

El ele gezmelerimiz.

Kısmet değilmiş oysa,

Bir ömür birlikteliğimiz…



Işıklar sönmesin,

Işığım söndü.

Güneş batmasın, tepemde kalsın;

Üşüyorum!



Güneşin,

Batışına şahit oldum ben bir kere:

Bir çift yıldız söndü,

Melekler ağladı o gün…

Ömür mü?

Boşluk sadece, bundan sonrası…



Mezar taşına sarılarak izliyorum,

Güneşin batışlarını…

Toprağında çiçekler dahi küsmüş hayata,

Yas tutarlar…



Birlikteydik bu evde,

Hala sen kokuyor,

Bıraktığın pencere…



BN CN

10/01/2011