devrik cümlelerin başladığı yerde başladık öykümüze,
meçul limanın rotasız tek yolcusuyum..
sana dokunan her keder, mızrak misali saplanır yüreğime,
bazen dalar gözlerin kirpiklerim ıslanır.
hüznün sarmasık çiçekleri sarar her yanımı..
sensiz üşüyen kalbime saplanan şarapnerler..
iste o zaman buz tutan düşlerim dökülür çisil çisil..
sensiz tek başıma yıkılışımı izlerim flim gibi...
en acı sahnelerde, kederli yıkılışlarda, tutan olmaz elinden
gözyaşlarını paylaşacağın dostun yokdur yanında...
dökersin içini yıldızlara feryat olursun,
gökyüzü haline ağlar, suskun şimşekler isyan eder,
çağlar vurur geceye sensizliği,
ve her sey o anda durur damarlardaki kanlar kurur..
dunya sukun kalan dilinden bir hece duyar,
işte o an, adi geçer yüreğinin dilinden,
ve susar umutla bekleyen düşlerin, tutsak kalır sessizliğe..
bak hala yaşıyor cansız bedenim..
gözümden akan ırmaklar boğmadı hala..
yaşıyorum öylesine, sensiz yaşamak sayılırsa,,
devrik kalbim, eylül mağduru sevdamın kavgasında..
sensiz yanan kalbimin yangınlarını söndür söndürebilirsen..
titreyen kalbimin mısralarından seni ayıklasam..
yazsam hüznümün ulşamadığı yıldızlara,
yüreğimin kırılan fayları, depremler sardı dört bir yanımı..
sana kördüğüm bağlanan sevdam ecelim olur,
canımda ki can ab-ı hayatım gönül yaram imkansızım,,
ne çok özlemişim seni, ne çok sevmişim seni,
uzak duruşunu sessizliğini yüreğini,
ne çok özlemişim sevdiğim, ne çok özlemişim..
saat on iki...
vakit gece, ve sen, ve sen hayat ışığım olur düşersin yüreğime..
aldığım her nefeste düşersin yüreğime..
yüreğimin cemresi, düşersin yüreğime aldığım her nefeste...



RAİF ŞEFKATOĞLU