kaybedilen savaşlar üzerine...
Güneşin bizim için parladığı günlerdi
Her gün yeni bir umut Her dakika sunulmuş bir armağandı ayaklarımıza Bir gülüş uğruna uykusuz geceler peydahlar Umutlarımıza sarılır Kalbimizin ritimsizliğini dinlerdik. Sevda sanırdık küçük kalp çarpıntılarını Bilmezdik daha sevdanın ne melun bir şey olduğunu Daha büyük acılar çalmamışlardı kapılarımızı Sevdanın acıya denk olduğunu öğrenememiştik henüz Bilememiştik “sevdim” demenin “yenildim” demeye eş olduğunu Öğrendik Hayat öğretti hepsini bedellerini ödeterek Sırf bu yüzden işte Ben hiç “sevdim” diyemedim “yenildim” demeyi yediremediğimden kendime. Demir attım korkaklığımın limanına Savaşa girmeden parselledim yenilmemişliği Ve şimdi Korkaklığın ezilmişliğini taşıyorum omzumda gururla Süslü bir apolet gibi... YAMAK’DAN:) |
Demir attım korkaklığımın limanına
Savaşa girmeden parselledim yenilmemişliği
Ve şimdi
Korkaklığın ezilmişliğini taşıyorum omzumda gururla
Süslü bir apolet gibi...
ah be güzel yürek ,
göm bu korkakligin apoletlerini .
umut cesaretin olsun ...
hadi al ne varsa kolay ayaginin altina ... zorlari kusan ...
hadi düs parikalara ... cik o daglarin sahikalarina ...
sevgimle ............