[1]

İlk çalışma odamsa, küçücük bir bağdâmı
En son gördüğümde, beni üzdü serancâmı

Tavanı çöküp gitmiş, ıpıssız mekânımın
Topraklarla örtülmüş, üzeri her ânımın

Otururdum tepeye, Buda heykeli gibi
Konuşurdum kitapla, tıpkı bir deli gibi

Gözlerim içime açık; dışarıya kapanık
Dıştan uykuda gibi, fakat içten uyanık

Rüzgârlar çevirirdi, sayfaları yavaşça
Vakit akıp giderdi, bir nehir gibi hoşça

Bir münzevî gibiydim, bütün herkesten uzak
Bazen çok okumaktan, gözlerim kandan çanak

Benim çilehânemdi, bu küçücük bağdâmı
Hep içinde bulurdu, kalbim gerçek ârâmı

Deşsem çıkar altından, çürümüş kitâplarım
Üstünde çiçek açmış, gömülü azâplarım

Babam tam on yıl sonra, dalların arasında
Bir kitabımı bulmuş, gezinti sırasında

Ona hiç dokunmamış, ne bir kurt ne de bir nem
Buna hayli şaşırmış, görünce güzel annem

Meğer bağrına basmış, onu tâbiat ana
Gâliba bir ders verdi, câhil, zâlim insana

Kitâbın kıymetini, anladı da tabîat
İnsânım anlamadı, hiç anlamadı heyhât

Birgün dağda gezerken, kayanın yarığında,
Bir kitap bulmuştum ben, iki el kalınlığında

Köpekler iyi alır, kemiğin kokusunu
Ben de o kitapların, çiçek gibi bûsunu

[2]

Kaç defa kovuldum ben, câmiden ve mektepten
Daha aşağı görüldüm, hatta boz bir merkepten

Ülkemde sağ da yobaz, sol da inatla yobaz
Biri sözde hokkabaz, diğeri ipte cambaz

Biri mürtedsin dedi, diğeri de mürteci
Biri heybeli eşek, diğeri de çerçici

Onların yüzündendir, şu yaşadığım gurbet
Kırgınım, çok kırgınım, onlara ilelebet

Beyin yiyen bir yamyam, ideolojik devlet
Tabancayı dayayıp, oynadı durdu rulet


[3]

İstanbul’da aldığım, tahsilim esnasında
Hiçbir gün dikilmedim o yemek sırasında

Tam beş yıl geçip gitti, yemek yemeden öğle
Derdim, yemeği boş ver! kitap almayı yeğle!

Boş durma da kendini, kitaplarınla eğle!
Hayat geçecek elbet, öyle veyahut böyle

Boşaymış emeklerim, çürüyen dirseklerim
Hayatın karşısında, büküldü bileklerim

Artık veda zamanı, bana öyle bakmayın
Bakıp bakıp içimi, cayır cayır yakmayın

Sizi kime bıraksam; kim sahip çıkar size?
Merhamet eden olmaz, sizin gibi dilsize

Bırakamam sizleri, tozlu kütüphâneye
Terkedemem sizleri, dolu yetimhâneye

Yarın gelip alacak, sizi yaşlı bir papaz
Kıymetinizi bilmez, sağcı ve solcu yobaz

Yarınızı kaybettim, yirmi sekiz Şubat’ta
En büyük kayıbımdır, şu kısacık hayatta

Arşivlere saldırdı, Timur’un köpekleri
Nemler de siliverdi, tarihî gerçekleri

İstemem kaderiniz, benimkine benzesin
Artık sen de ey Soner harâbe bir müzesin

Elvedâ kitâblarım! Elvedâ ahbâblarım!
Elvedâ mehtâblarım! Elvedâ âftâblarım

Elvedâ!
Elvedâ!
Elvedâ!
Yirmi yıllık Dostlarım
Elvedâ!

Soner Çağatay 27 Kasım 2010 /Wuppertal / Almanya
Kelimeler:
Bû: Koku
Âftâb: Güneş