HÜZÜN TÜRKÜSÜŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Serde şairlik olunca,hüzün de gıdamız oluyor haliyle...Neylersin bu da bizim kaderimiz...
Bulutlar ,
Türküsünü söylerken hüznün Yağmur; Izdırabın ezgisini şakımakta yamaçlara… Damlalar, Bir bir düşerken toprağın bağrına İnce bir toz kaldırıyorlar da yerden Nedense derman olmuyorlar Gönül yaralarına… Biliyorsun Ardın sıra geleceğini bu hüznün! Esrik sevdaların efsunlu cazibesi Bir uğultu gibi bürürken belleğini Sen sürükleniyorsun Bir belirsizlikte… Yaraları dağlanmış sinen Yeni bir savunmasını yaparken hayatının Gülümsüyor dostçasına acıların… Hüzün türküsünü çağrıştıran bulutların Terk ettiği semalarda Gezinirken yakıcı bir güneş; Sevgilin, Sonsuz maviliklerde dolaşan umut misali… Senin Gönlün yıkık, kalbin boş; Üstelik, mahzunluklar içindesin… |