Erguvan Dalları ve PoyrazBir kadın vardı. ( Yaralarım için. Ateşlerim ve ıhlamur çayı…) Merdivenlere oturup ağlamıştık. Allah’ım beni affetsin ama Çok sevmiştim. Otları sever misin? Onlar yeşil olur ve küçük Eline dolanırlar tutunca. Senin ellerin otların arasında ve Erguvan dallarında yaşar. Erguvan dallarını severim. Poyraz İyi bir rüzgardır ama üşütür seni Sen soğuk yerlerde duramazsın. Ben oysa kuzeyi ve çayı da çok severim. Çay sıcaktır. (Ve hep iki tane söylenir) Sen gitsen de ben o bardağı tutarım. Elim ısınır. Ben poyrazı da çok severim. Sarmaşık yalnız kalırsa büyüyemez. Yere düşer. Ama yine yeşil kalır. Anne. Ben lodosu ve söğüt ağaçlarını sevmem. Önder Karadeniz |
bir kadın, bir çiçek ve aniden bir rüzgâr...
ve bunlara eşlik edecek bir şair gerek. binlerce hatırayı çağıracaktır kapıdan pencereden.
çünkü aşk iki kişiliktir...