Uzun bir ayrılık geçti yüreğimden
Sen gelmeden önce
Ve ayrılık bitmedi gelsen de
Bil ki ,ne sensin beklenen
Ne de benmişim gelmeyen
Hayatmış gidildikçe bitmeyen...

Günler ruhuma sıkışmış
Sebepsiz izler satırlarımda
Kalemim feryat edip
Kağıtları karaladıkça
Siyah boğulur
Karanlık gözyaşlarımda

Sus diyen dile
Konuş diyen her gönül’e
ruhuma sıkılan kurşunla
Namlu dayanmış tenime

Hayat parmak aramdan
kayıp gittikçe,
elimi uzatsam aydınlığa
sırat urganı çekerrek boynumda
Aldanır!..
Yetmez!..
karanlık bulaşır ruhuma


Geciktin
Hoşgeldin
Geç fark ettim
Yastık altında unuttuğum
O sessiz ninniyi
Kızlarımın ismini
Mutlulukla çalan kapımda ki
Hayatın bana en güzel hediyesini

Hoş geldin bıraktığın yere
Huzurun çerçevesi





TÜLAY AKÇAKOYUNLU
duygusalca diliyle