AŞK BU MU
Bir çift efsûnlu gözde kaybettim şuurumu
Leylâ,Mecnûn söyleyin yoksa,yoksa “aşk” bu mu? Kuyuda Yûsuf gibi derin rüyâlardaydım Bir Züleyhâ pençesi beşe böldü uykumu. Işıksız bir yoldayım kâh yürür kâh dururum Kays gibi avuçlarım kaldırımlardaki kumu. Şîrin duysa çıldırır elimde kazma ile Şehrin bulvarlarında bir “Ferhat” olduğumu. Öylesine tutuşmuş ve öyle yanmışım ki “Aslı” olanlar bilir ateşle dolduğumu... Ahmet KÖKEN |