Yürekler yandı içimizdeki,
Yürekleri dağlayan insanlığın yüz karası
Bir malumattır burnumuzun dibindeki
İnsanlık ihlalidir mermilerin elindeki.
Mavi Marmara’nın güvertesindeki…

Gözleri ağladı Anadolu’nun
O gözler ki yaş yerine,
Çirkeflerle ıslattı toprağı.
Dua edelim bozulmamış kardeşliğe.

Ne vakit namlular dikilirse
Filistinli bir çocuğun alnına,
Anadolu’nun kaşları titrer,
Siniri göğsünden patlar çıkar.
Ne vakit mavzerler sallarsa Irak’ı
Gözyaşları dizlerini ıslatır.
Alın yazılar silinir
Çirkin silgilerin çirkin dokunuşuyla...
İçler kaldırmaz ağır vukuatları ki
Mina’da şeytan taşlanır,
İsrail’de Müslüman…

Kâinat kaldıramaz yükünü,
Birden durur zaman.
Alınlara kurşunlar menzillenir,
Ruhlardan taşar kan,
Kalplerde birikir iman.

Dışında değiliz bu sinemanın,
Uzakta değil ağlayan anne evlatları,
Babanın kollarında evlat öldüren
Bombardıman sahaları…

Şaban DAŞ
27.06.2010
KAŞYAYLA

Bu şiir bir insanlık abidesini her yönüyle ortaya koyuyor. Anadoludan insanlığa kükreyen insanlık segisini, hadini bilmeyen iraial gibi gadarlara hesap sormayı, mazlım insanları korumuayı ne güzel bir şekilde nakış nakuş işelmmiş... Yazan kalemii, Kalmemi tutan eli, satırları süsleyen gönülü, doğru gören kalbi yürekten selamlaıyorum, kutluyorum ve TEBRİK ediyorum...
SAYGILAR, SELAMLAR, SEVGİLAR...