yosun tutmuş yanlızlıklar

kaybolmuş hüzünlerim

kokusu kalmış avuçlarımda sevgilinin tenın

dilimde tuzu asılı o ümitsizliklerin



anılar mı kaldı elimde

tüm bu yaşadıklarımdan

bir tutam saç teli miydi

bir pembe ruj izi mi

senden bana kalan

o hasret çeken dudaklarımda




kalbimde oklar

kanayan yaralar ruhumda

yosun tutmuş gözler

bakar giden sevgilinin ardından



elimde son demleri hayatın

bedenım sonsuzluklarda

kaybolumuştum enginlerinde

senin derin sıcak mavi gözlerinde



kalmadı şimdi bak elimde bana

ne o bir tutam saç teli senden

nede o pembe ruj izi yanağımda

bir anısını bile çok gördün bana

o mavi gözlerinin bakmadın ardına



şimdi ise ben böyle bekliyorum gelişini

yosun tutmuş yalnızlıklar içinde

O adı bile konulmamış yanlızlar rıhtımında