BÖYLE OLSAYDI AİLE
Zerreden göklere ne varsa; bütün silsile
Kulağıma fısıldıyor “Yeryüzü bir aile” Hepsinde bir düzen ve ihtişamlı bir uyum Ben ki bu ihtişamı yaratanın kuluyum. Görev taksimi var, hem saygı yekdiğerine Huzur var, saygı görünce kendi değerine Huda haykırıyor; dev kâinatın diliyle: Alın, gösterdim size, işte budur aile. Anne evin güneşidir, Baba dünyası Silmeleri gerekir nefreti, gamı yası Güneş küser mi dünyaya? Olur, hep karanlık. Güneş görmeyen eve uğrar mı hiç aydınlık Anne kollar gözetir efradı aileyi Evlatları uğruna çeker her bir çileyi Bir tavuk bile yavrularını sakınırken Düşünülür mü anne, yavrusunu terk eden Çocuklar evin yıldızıdır, parlak ve narin Başına taç yap; hem geleceğindir hem yârin. Yıldızlar göklerin kandili ve süsü bir bir Yıldızsız, soğuk, durgun bu gökyüzü de nedir? Ah, böyle olsaydı bütün aile fertleri Hiç kalır mıydı geriye tek bir dertleri Aile nasıl olması gerek, işte evren İbretle bak ve gör; aileyi ondan öğren Rifat SAĞLAM |