Lavanta ektim yokluğunda yıllarıma bir bir,
Hasret kokmasın diye sensizliğim...
Yalnızlığımı ,iliklerime kadar duyduğum her an,
Lavanta kokusu doldu ciğerlerime değin...
Sensizlik ne menem acı ,bilemezsin,
Ne berbat birşey ,geride kalmak,
Ve lavantaları ,hala ekiyor olmak...
Ruhumun tel süzgeçinden geçen zaman,
Hiç iltimas geçmedi birkez bile,
Sevdi çünki lavanta kokusunu,
Habire çektikçe içine içine.....
Şimdi üzerime düşeni yapıyorum,
Suluyorum onları ,bir bir elimle...
Dönme, istemiyorum artık geriye,
Sevgiyle büyütüp ,hasretle baktığım,
LAVANTALARIM SOLMASIN DİYE...........