haydarpaşa’da bir tren istasyonuyum
sevdayı vuslat geçe
bir adam gelir boynunu hayata büküp herhangi bir peronun en sadık köşesine
hep aynı zamandır
şaşmaz bir kere
gelirmi beklediği her kimse diye
bende
sormuyor değilim kendime
ama bir asırdır benim bu ızdırap motifli betonlar
banliyolarımdan hasret damlar
ve her ayrılık seferinde
bir aşık kendini asar
üstelik o adam
her akşam bir ölüyü ziyarete gelir gibi giriyor istasyona
gördüğüm kadar
hicran seferi başlıyor yine
haydi
ayakta kalmasın yolcular
ve arkalarında
bu adam gibi bir bilinmeze ilk adımını atan
gönlü yaralılar
haydarpaşa’da bir tren istasyonuyum
ahir dünya’da gidenine kavuşamayanlar
elbet
ahiretin matem garında buluşurlar
bilinirki
sıratın aşk peronunda
adımını sağlam atar
hasrete sabır etmiş aşıklar
yine o adam
gözlerinde bir telaş buğusu
can verir ayrılık raylarında uğultusu
ve hasret biter
son nefesinde can gider
can gider giden gelmez
bitmez bu adamın
çalınan hayatının
kıyamet sorgusu
.................