PORTAKAL ÇİÇEĞİM
Biri vardı bir zamanlar
Gözlerime baktığında Gülen gözbebeklerini görürdüm Uçsuz bucaksız ovalar gibiydi Yemyeşildi gözleri Kaybolduğumu hissederdim o gözlerde Sonra bir çoban yıldızı Işıktan bir yol çizerdi önümde Upuzun... Apaydınlık bir yol Heyecanla koşardım yol boyunca Her seferinde bir başka yere çıkardı bu yol Bir keresinde Gümbür gümbür atan Bir yüreğe götürmüştü beni Işıl ışıl... Hayal hayal Umut umut bir yürek Kapılar... Kapılar iç içe bu yürekte Bütün anahtarlar elimde Şaşırmıştım hangisini açacağımı Sonra bir baktım ki Bütün anahtarlar aynı... Bütün kilitler de Hatta kırmızı kurdeleler vardı her birinde Bir törendi yaşanan sanki Rahat ol diyordu bana Yüreğimin sahibisin sen artık Tüm anahtarlar sende Bir keresinde... Bir sahile çıkmıştı O ışıklı yol Serin bir yaz gecesi Yanan kocaman bir ateş Yanında o yeşil gözler Ve elinde bir gitar Gitardan dökülen nağmeler Havada salınıyor önce Sonra tüm kâinata yayılıyor O yeşil gözlere ait kadife bir ses “Ben ona portakal çiçeğim derdim” Sarardı her yanı portakal çiçeklerinin O baygın kokuları Sonra gök gürlerdi ansızın Gülerdi yeşil gözler... Bekle derdi Bir bakardım...Sarı yağmur yağardı Mimozalar yağardı gökten Haykırırdı o yeşil gözler... Haykırırdı “ Seni bir gün Seni bir gün mimozalarla boğacağım Soluksuz kalacaksın kokularından Gözlerin başka renk görmeyecek sarıdan” Haykırırdı umarsızca Koşardı çocuklar gibi kumların üstünde Sonra birden hüzünlenirdi Ağlardı... Ağlardı çocuklar gibi “Ya gidersen” derdi “Ya beni böylece, mimozalar içinde Portakal çiçeklerinin kokularıyla Gitarım elimde Yanan ateşlerin başında bırakıp... Ya gidersen” Gülerdim sadece Başını okşardım çocuklar gibi yine Sakinleşirdi Bakardı o yeşil gözler gözlerime Anlatılmaz bir sevgiyle Sonra bir gün Korktuğu başına geldi “Git” dedim ona... “Git ve bir daha gelme” Yıkılmıştı dünyası görebiliyordum Ama o benim yıkılan dünyamı Göremiyordu... Göremezdi Sadece Yeşil gözlerini ve gitarını Sadece onları alıp gitti O gün bu gündür Mimozalar hep yerli yerinde Ve portakal çiçekleri Sahildeki o kocaman ateş Sönmüş gibi görünse de Kor olup kaldı yüreklerde Hiçbir zaman anlayamadı Gidişinin sebebini Ama öyle çok... Öyle çok seviyordu ki Sorgusuz... Sualsiz... Gitti O şimdi bir çoban yıldızı Nerede yolunu şaşıran bir aşık görse Işıklı yollar çiziyor yüreklere uzanan Oradan sahillere Ama “git” dendiğinde Birden bire kayboluyor Birden bire |
yüreğinize sağlık güzel şiirinizi kutlarım saygılarımla