Taşmış vücut, sırıl sıklam yanık bir közse
İşlenmiş can yanmış közün kalan külüdür
Eğer rüzgar ardı sıra ağıt çekmişse
İşte Hasan bu dünyadan çekip gitmiştir

İnkıyadım zemherinin soğuk yüzümü
Ay değildi parıldayan yarin yüzümü
Suskun poyraz tutmuş yelin sözünü
Savruk külden kule, mabet dikmiştir

Can can ile cümbüş çalıp oynaşır
Mukaddes mi sevişmeler? kaynaşır
Huri kızı yanık, sevdiğine ağlaşır
Duyuramaz sesin derman bitmiştir

İşte bülbül, güle ağıtı besteler
Çıkmış rüya gerçeklerle eşdeğer
Şahsiyetim gerçeklere baş eğer
Mecazette hayat böyle geçmiştir

Sözüm sözse sahibiyim can ezik
Bir gül dalı kırık kolda, bilezik
Acısı var sol döşümde kalp çizik
Göçmen kuşum mızrak dikip gitmiştir

Gönül yanmış, tutuşup evza olmuş
Yanar dağdan akan huşulav olmuş
Yılan gibi soğuk tene yar olmuş
Donmuş yüreğinde canı bitmiştir


Kibar HASAN ......12.03.2010