Ey gölgende yıllarca oturduğum mimozam
her buluşmamız bir öncekiden ıssızdır
gitgide yaşlanıyorsun, yosun tutmuş gövden
şimdi ıslaksa yaprakların
bil ki,
yokluğuma yağmur yağdığındandır.


Hep aklımdasın sürgün sabahların öksüz ayazında
suskun dillerime kilit vurmuş kınalı serçeler
söküp aldılar dudaklarımı, bir gece vardiyasında
yerine alışılmamış bir buse koydum
anılar inatla işlerken içime
sendin beklediğim son yolcu, Ege limanlarında.


Meyhanede yorgun düşmüşüm, boş kadehlerden
aşındırdığın yüreği tamire verdim
bütün duygularımı kendine bağlamışsın
kim bilir belki de
sana yolumun düşmesini istiyorsun
hangi taşı kaldırsam, altında sen varsın
bütün sevinçlerimi, zemheri ayazlarla örtüyorsa derinlerim
bil ki suçlusu ben değilim.


Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir
21.4.2010
Saat 1. 20