Dün gece yine sen geldin aklıma çığlık çığlıga,
öylesine muhtaçtım ki kararanlığımda sevgi ışığına,
sanki acılarım sancıya karışıyordu diz boyu,
sanki sensizliğim yalnızlığınla yarışıyordu gün boyu,
sorgusuz sualsiz attım o an kendimi o sokak lambaları arasına,
ıslanan kaldırımların tam üzerine geldikçe zamanın yarısına,
saçlarıma karışıyordu yagmur damlaları dalga dalga,
her bir yagmur damlası düştükçe uzaklardan yakınlara,
el açmak toza toprağa gül saçmak gibiydi,
yakalamaya çalıştıkça kaçıyor,
bana seni hatırlattıkça,
önüme umutsuzluğu açıyor,
sanırdım ki gökyüzünde saklısın,
her yagmur damlasında benim olacaksın,
ellerimi uzattım sözlerimi kısalttım,
sadece o an sesini duymak için kendi dilime bile yasaktım,
uzağıma düşüyürdun yakınıma değil,
zehir olup canıma karışıyordun kanıma değil,
derman aramaktı benimkisi teselli tadında,
hep bir damla gözyaşı olmaktı hayatında,
hiç bir zaman seni ağlatmamak,
ağlattığım an gözlerinden yanaklarına süzülüp kaybolmak,
benimkisi böylesine büyük bir sevdaydı işte,
üzmemeye meydan okuyan,
mutluluğa alkış tutan,
o yüzdendir uzağına her yağmur damlası gibi düşmem,
yanaklarından süzülürken dudağınla öpüşmem,
ama gördün işte o son adımda bile seni sevdiğimi,
seni severken ölümüne yagmur damlası gibi yanaklarında kuruyup eridiğimi,
elveda gözyaşında kaybolan gençliğim,
elveda her yagmur damlasında unutamadığım sevgilim...


esrari