Bil ki üşüyorum yokluğunda
Bil ki üşüyorum sensizliğimde
Yüreğim bir buz denizi gibi
Akıp akıp donuyor kederimle
Kaderime ağlayan gözyaşlarımla
Alıp götürüyor beni bende.
Odam bomboş sensizlikte
Sanki sessiz oyun oynar gibi
Gözlerim dalıp dalıp gidiyor
Kirpiklerim,her zamankinden de ağır
Gözyaşlarımla karışıp titriyor adeta
Üşütüyor yanaklarımdan aşağıya inerken
Gamzelerimde birikiyor küçük gölet gibi
Buz gibi dokunuyor dudaklarıma
Üşüyorum her gün yokluğunda
Gelmeyeceğini bile bile bakınıyorum
Sonsuzluğa gözlerim dalar gibi
Artık çok geç biliyorum gelmeyeceğini
Beni bir daha böylesine sevmeyeceğini
Bile bile bakınıyorum kendimce etrafıma
Rüyalarıma dokunuyorsun sessizce
Hayal gibi oluveriyorsun ellerin elimde
Bir buse kondurmak istesem de gamzelerine
Bir boşluğa itiyorsun biranda ellerinle.
Hiç mi sevmedim zannettin seni
Yabana atmak gelmiyor İnsafsız sözlerini
Sevmemiş sanıyorsan vur yerden yere beni
Yeter ki yokluğunu tattırma bana
Çünkü ben seni hala çok seviyorum
Çünkü ben sensizlikte çok üşüyorum…

İSMET ÖZTÜRK