YUVA
Vazgeçme sakın şehrime girmekten,
Zemheri çatışmalarında kopan ayazlarınla, Kapı aralarından süzül odalarıma. Fırtına sonrası, düşmeye başlayınca kar tanelerin, Hafiften vur camlarıma. Çatlamış tahta ararlından süzülsün soğuk nefesin. Yolları kaplasın beyaz duvakların… Nem koksa da duvarlarım, Küf tutsa da çatılarım, Kırık dökük olsa da duvar tuğlalarım, Çatlamış kerpiçten olsa da sıvalarım, Seni hep yuva sıcaklığıyla saracağım. Fakir olsa da mutfağım, Sevgi olacak tek katığım, İki talaş odun ateşinde kaynayınca aşım, Aile bireylerini toplayıp soframa, Seni sımsıcak aile saadetimle doyuracağım. Karanlık çökünce şehrin sokaklarına, Gece ayazları vurunca duvarlarıma, Çatımdan aksa da kar suları, Odun ateşi sıcaklığı geçinse de odalarımda, Üzerine aile sevgisini yorgan yapıp, Seni sımsıkı saracağım. Sen dalınca rüyalarına, Aile güveniyle kâbuslarını savacağım. Ne olursa olsun bil ki; bu saadeti Sadece bu yuvada yaşayacaksın. İlerleyen zamanda gün olup dalıp gidince geçmişe, Bu sıcaklığımı hep özlemle anacaksın. Ayşe Çetiner |
Sevgi olacak tek katığım,
İki talaş odun ateşinde kaynayınca aşım,
Aile bireylerini toplayıp soframa,
Seni sımsıcak aile saadetimle doyuracağım
çok güzel kutlarım şiiri ve şairini saygılar...