Lirik Huzur/erdem! onur kalemin yıkılmayan burcu/ öfke ağacının sancılı dalına astım nefsimi ömre yağan ve hiç solmayan tek güle duaya döndüm! aynası kırık solgun yüzümü sırrına ayaz değmiş rüzgarın kanadında kanattım kar gülünün yangına yağışını tetiği çekilmiş karanlığın alazında buldum sabahın şakağına dokunan umudun kayıp zırhını güneşe çekilen perdeyi tarumar ederken yüreğimin hudutsuz rengi arş_ı alada manaya ekindi! biçilen öz ruhuma aşina huzur tekmeliyor kapımdaki aralığın zerresine sığınan geleceği kapatıyorum umuda banmış gözlerimi düşlerin en safında en gerçeğinde en lekesizinde masumca deme vuruyor ruhum ve... yeniden doğuyorum atlasa duvağına hüzün değmemiş gelin misali... Mehtap ALTAN 11.01.2010 |
el pençe duruyorum
prangalarımı kesip giyotinle
başımı sunuyorum