Her iki gönül iklimine henüz çiğ düşmemişti;
Bu gönül erleri farklı iki haneden
Aynı duyguyla aşağıyla,yukarıyı
Ortada buluşturmanın heyecanıyla
Coşa gelirlerdi..

Sabahlar efsununu korurken,
Seherlerde en uzak menzile ulaşmanın
Daha fazla sevaba ulaşmanın
Mücadelesi başlardı iki gönül er’inde.

Beş vakit temizliğin bilinci
Onları taşıyan ayaklarda başlardı.
Köşe başında selamlaşmanın
İç huzuru yaşanırdı her sabah.
Saba makamında bedenler
Birbirine sırılsıklam sarılırken,
Gönülden gönüle nağme nağme
Sevgi akışı olurdu.
"Essalat’ü hayr’ün minen nevm"di
İşin püf noktası," Salât uykudan hayırlıydı"
İki gönül kesme taşlı sokak başında
Hayırda yarışıyor seher’in iç huzurunu,
Dostluk köprüsüyle birleştiriyorlardı.
Manevi duyguların püfür püfür estiği
Yüzyıllara şahitlik eden Taş mescitte
Sabah’ı Hakk’ın huzurunda secdede karşılama
Azmi görülmeye değerdi.

Öylesine hafifti ki ruhları,
Bedenlerine bir numara küçük gelir
Üflesen uçacak kadar munistiler
Huzur ummanına yelken açmış
Gemi kaptanıydılar.
Kıyam terazisi kurulup,
Rüku paralelinde
"Subhanerabbiyelazim"de alınlar
Secdede Hakk’a en yakın mertebede
"Subhanerabbiyelalâ"ya yükseliyordu.
Secde yaratılış gayesinin
En temiz ve en yüksek noktasıydı.
"Esselamualeyküm ve Rahmetullah"
Sağdan sola bütün yaratılmışların
En şereflisine,
Meleklerin şahitliğiyle ulaşıyordu.

Gönül huzuru;
Nereye gideceğini bilenlerindir.
Dua ibadet edenlere daha yakın
Makama ulaşabilmenin
En yoğun ve bilinir yoluydu.
Bunu bilenlere,
Her seher gönül gönül çağlayanlara selam olsun.

Selim ADIM/Denizli