BAKIŞLARIN RENGİ KORKU
Uzar mermilerin peşinden çığlıklar
sokak tutmuşken nefesini paramparça kaldırımlar ölüm ağırlığında düşmüştür omuzları bir sıcak kanı solur bir de buzlaşan teni tez duyuldu acının kokusu kalabalığın meraklı bakışları rengi korku ben de olabilirim hissi düşüncelerde tek kişilik sahne alıyor o da kısa bir süre rüzgarın kollarına bırakılmıştır hayat denen sahnede hayatın son romanın sayfaları da kopup gitmekte,birer birer kimin umurundadır bilinmez zor olmalı elbet karanlığın ayak ucunda can vermek kul meşalesinin kul elinde sönmesi kaç kere hüzün yığdım omuzlarıma bilmiyorum kader, kader sesleri sarılmış birbirine herkes konuşuyo acının sahibi suskun yerde kelepçelenmiş dilleri de ,elleri de bir faili meçhul girdabında bir baştan bir başa,dolanır durur ah! kimsesizlik biliyor musun ne hallere düşürdün bu canı ! bu sefer sen kazandın ,pes kimliğim adresim düşmüş, mazisi delik cepten sen ben yok demeden umudun pençeleri parçaladı son bir kez yürekleri belki de uyumuştur bu garip deyi verdik,kimbilir sırılsıklamdı üstü başı ,gariplik işte vah! yağmur kirpik uçlarını öpüyordu karşılık beklemeden ,hem de arınıyordu yüzü damlalarla, cesurdu gözü karaydı inadına rahmet, rahmetliyi yıkamıştı çoktan hayli zaman doldu doldu boşaldı ara caddenin kuytu köşesi merhamet silkelendi buz bedenin başından dualar karıştı gecenin bir yarısına uzun uzun çalan ambulans sireni yırtaken düşler üsütündeki sis perdesini vedalaştı sanki giderken ahali ile kimdi? kurşuna boğulan garip kimdi acaba bilemedik bilmedik 12-1-20010 |
ara caddenin kuytu köşesi
merhamet silkelendi buz bedenin başından
dualar karıştı gecenin bir yarısına
uzun uzun çalan ambulans sireni
yırtaken düşler üsütündeki sis perdesini
vedalaştı sanki giderken ahali ile
kimdi? kurşuna boğulan garip
kimdi acaba
bilemedik
bilmedik
Hayat denilen çetin yolda,ne yaşanmışlıklar var,çaresiz ve garip yaşayan ve ölen.Hüzünlenerek okudum.Yaşayan ve yaşatan harika bir eserdi.Yüreğinize,emeğinize sağlık değerli arkadaşım.Sevgilerimle.