Karanlık gölgeler hakim artık içimde,
Yüreğim sonsuz bir yanlızlığın peşinde,
Ve o hiç uslanmayan kara sevdam gönlümde,
Çığlıklarıyla bozar sessizliği sinsice.

Son vermez artık yüreğim bu güze,
Döker yaprağını hergün gizlice,
Erir artık içim mum gibi sessizce,
Ne bir umut kalır.. ne de bir gölge geriye..

Bırak..zamanıdır artık ayrılığın,
Zamansız biten bir masal gibi anlamsız,
Kalır geriye bir avuç gözyaşların,
Yüreğimi sızlatan bir gölge gibi dermansız.

Yine bedbaht yine çaresiz yıne umutsuzum.
Aldım kalemi elime yazıyor.. çiziyorum..
Bilsen ki yalnızlığın canımı acıtıyor dayanamıyorum,
yinede her zaman ki gibi sessizliğimle haykırıyorum.

Geziyorum sokakları adım adım,
Heyhat..ne çıkar ki yine yalnızım.
Boş boş bakıyorum çevremdeki yüzlere,
Onlarda oynuyor polyannacılığı benimle birlikte..

Gökyüzü mavi geceler siyahmış,
Yaşadığımız bir oyun herşey masalmış,
Bakıyorum elimdeki bütün rollere,
Bende o zaman mutsuzluğa oynuyorum bu gece..


................................AYŞE TUĞBA..............................