Giderken son bir cümlen vardı
Hepsi en acı yerinde de aklımın
Belki en çok o şaşırttı
’Bensiz hep gülerek geçsin hayatın’

Sen kalbi durmuş hastaya yaşa dedin
Sen dalsız bir ağaçtan meyve istedin
Sen sensiz bana gül dedin
Sen ne yaptın ettin yine beni ağlattın

Seviyorsam gülerim dedim
O istedi ya son sözü gül oldu ya gülerim
Uzandım sonra ölürcesine sesini istedim
Yokdu sesin kulağımda gülemedim

Bu kadar çabuk pes edemezdim
Gülmeliydim sensiz sana söz verdim
Seni görmek gülen gözlerine gülmek istedim
Yokdu gözlerin gözlerimde gülemedim

Yürüdüm biraz çaresiz yalnızdım
Sokaklara karanlığa şiirler okudum
Sende ol sende duy istedim
Seni aradı gözlerim duymuyordun gülemedim

Yağmur başladı adın aklıma geldi
Sayıkladım adını bağırdım yağmura yağmur dindi
Rüzgara sığındım sana gelsin dokunsun istedim
Başka yöne esti kaçtı senden gülemedim