Bu gece İstanbul benim
Tüm sokakları
Ve…
Kaldırımlar da benim

Ulu çınarları, meydanların
Sıra sıra sokak lambaları,
Ortaköy mehtabı da…
Benim

Hadi…
Kıskanmayın yıldızlar
Siz de benimsiniz.

Bu sonbahar gecesini…
Kendimin saydım
Ne çıkar çaldıysam
Bir tek hecesini, mevsimin.

Söz veriyorum
Bir daha istemeyeceğim.

Varsın savrulsun yaprakları
Hazan gizlerinin
Hoyrat rüzgarları da
Değil mi ki benim.

* * * *
Sanmayın müşkülpesentim
Seçip tüm sevdiklerimi
Kalanları terk ederim

Olsun varsın
Trafik gürültüsü de
Arasında servetimin.

Sarhoş naralarının yankıları
Ve amonyak kokuları…
köşelerin, benim.

Onulmaz biliçsizlikleri ile
Hüzün dolu bakışlarında
Sokak köpeklerinin
Düşleri de benim.

Nedensiz yaratılan
Şiddetin apansız çığlığı
Korkulu gözlerin yılgınlığı
Ve sıkıntıları, çılgınlıkları
Küçük insanların
Hepsi…
Hepsi benim bu gece
Bu gece İstanbul benim.

Eylül – 1995 Ortaköy