Ezelden ebede bir pencereden
Alemi gösteren yerdi gözlerin.
Yokluktan varlığa birtek hücreden
Allah’ ın izniyle girdi gözlerin...



Bazen dil sustu o söyledi sözü
Bazen okyanustu bazen gökyüzü
Aydınlattı şevkle baktığı yüzü
Gönülden damlayan nurdu gözlerin...



Ferhat dağı deldi Şirin çağladı
Kerem kurban oldu Aslı ağladı
Leyla için bahtı kara bağladı
Mecnunu çöllere sürdü gözlerin...



Allah’ ın aynası onun tek dengi
Ya mavi ya yeşil ya kahverengi
Kirpiği ok, kaşı yay eden cengi
Yetmişiki kavmi vurdu gözlerin...



Efsane aşklar bir bakışla oldu
Bir nazarla nice bahçeler soldu
Sonsuza gidenin miadı doldu
Canevine düşen kordu gözlerin...



Gözyaşı onun en güzel evladı
Hasretin içinde buldu vuslatı
Ne sonu bulunur ne de miladı
Maziden atiye vardı gözlerin...



Nazarla gösterdi bakış gücünü
Aşıkta sınadı yakış gücünü
Merhamet etmedi aldı öcünü
Aşkın gururunu kırdı gözlerin...



Sözle anlatılmaz onun tesiri
Kalbe işler nakış nakış eseri
Gönüller onun, o Hakkın esiri
Hakka esaretle hürdü gözlerin...



Utanır kendinden bakıp izlemez
Hangi aşık var ki onu özlemez
Gözlerin, hakikat söyler gizlemez
Yaradan sırrını verdi gözlerin...



Selçuk YILDIRIM