Sofrasında iki zeytin tanesi
Bir de kuru ekmek kaldı garibin
Kapısını yokluk çaldı garibin

Ey böyle milletin en şahanesi
Aklınca her şeye devlet diyorsun
Garibler bakıyor ve sen yiyorsun

Kışta kıyamette çatlak ellerle
Boyacılık yapan çocuk hak der de
Sen niçin mukaddes haktan kaçarsın

Kaynağın başını tuttun içersin
Sonra yetmiş göbek; hısım-akraba
Boyacı çocuğa düşen hep çaba

Hele hele,iş iş diyen amele
Yıllar yılı tapular bir temele
Bir gün kazmasını bir gün küreği

Bayram bilmez seyran bilmez yüreği
Yangına düştükçe hak çeşmede su
İçmekte hür, içsin avuç dolusu

Pekmezi teridir dişinde eti
Yoksulluğu sanki sara nöbeti
Ne yapsa çaresi yok kurtulamaz

Tam yarım asırdır bir yer bulamaz
“İnsanlık adına” yakışan yerden
Sıra gelmez yetmiş göbeklilerden

İnsanlık adına kurtulmak için
Şöyle tutunacak dal bulmak için
Düzenin ağından örmeli hemen

Asırlar geçse de şu değişmeyen
Adalet; durmadan gelir ve gider
Yazık! İnsanlığı alır ve gider