Korkum cam kırıkları gibi batıyor içime...
Karanlık sokaklardayım.
Bedenim balçıklara bulanmış,
Hayalet çocukluğum, ayağıma dolanmış.

Hangi zamanda bırakmıştım kendimi,
Hangi mevsimde küçülüp,
İçime gömülmüştüm...
Belki ölmüştüm...
Kaç devrim oldu ben gideli
Kimler oynuyor şimdi çocuk bahçelerimde.

Kalemi kağıdı al da gel çocuk!
Hesaplayalım, kaç sevmeyi atlamışız,
Gölge oyunlarınca, cilvelerde kalmışız.

Uyandım artık!
Hem Mernuş’um, hem Tebernuş
Hem daha diğer beşi...
Yanımda Kıtmir’in güveniyle,
Selam vermeliyim yeni yüzlere.

Düş gördüm dün, yıllarca süren,
Korkum cam kırıkları gibi batıyordu içime.
Karanlık sokaklardaydım.
Bedenim balçıklara bulanmış,
Hayalet çocukluğum, yüreğime dolanmış.
Bir o kadar da masumdu uykum,
Bir o kadar da ikircikliydi fakat...
Neye yorarsan o olurmuş;
Hayırdır inşaallah!