gülebiliyorsan eger
tadina variyorsan
anlarin ...
yasamayi
ögretmistir sana hayat ...

tebessümlerin...
dagitiyorsa karamsar
düsleri...
hayallerin
umut oluyorsa
gelecege dair...
sebebin var iste...!
nefes aliyor
yasiyorsun...

her insanin
farkina varmadigi
kesfedemedigi
bir gercegi
kavradin bak sonunda...

gülmek...!!!

tebessüm etmek,
biraz
deliligin sinirinda...
ama hayata tutundugun
bir varlik oldugun
gercekliktir bu...


ne maddi karsiligi var
gülüsünün...
ne düslerden calar yani
umutlara dair...
hayatla
tebessümlerinle kucaklasiyorsan
iste sicacik bir siginagin var
insani olmakla baslayan...

yetmez elbette...
ailen olmali...
dostlarin...
sevdiklerin
ama en kötü anlarda sigindigin
bir yüregin olmali...

sunumu olmali her seyiyle...
iste ben
buyum dedirtmeli...
söz cikmasin isterse dilinden
susmakla konusmali benligin...
ama önce
bir yüregin olmali...
yasadiginin farkina varabilecek...

o yürek ki...
dayanmali
en acimasiz saldirilara...
kötülükleri bogmali
her atisinda...


incinsede...kirilmis olsa da...
tasiyabilmelisin agirligini...
fark edemiyorsan
icinde barindirdigini
bosuna kalp atisi senin ki...

insan önce kendini sevmeli....
deger vermeli varligina...
sonra icindeki degerin
sunumu olmali her seyiyle...
en samimiyetsiz sirt vuruslara...
siginagin olmali düstügünde,
en soguk iklimlere...

bir yüregin olmali...
sadece icinde cirpinmamali...
attikca her nefes alista
sana hayatla ilgili
sevgi asilamali...

görünüsünün,
sahte yüzlerin anlami yok...
icinde tasidigin
bir yüregin olmali...
iste ben buyum dedirtmeli
söz cikmasin isterse dilinden
susmakla konusmali benligin...
ama
icinde bir yüregin olmali...

my@yigitce2007
Metin Konak