Şiiri okuyunca aklıma ilk olarak babam ve oğlum filmi
geldi aklıma hani orada tam nasıldı hatırlayamayacağım
ama çocuk babasına “ insanlar büyüdükçe hayalleri
küçülür mü baba” diyordu ki bu söz beni çok ağlatmıştı.
Belki de bu yüzden büyümek istemiyoruz. Çünkü insan
Olgunlaştıkça pembe hayallerden uzaklaşıp hayatın gerçek
yüzü İle karşı karşıya kalıyor. O andan itibaren yaşam
elimizdeki oyuncaklarımızı alıp bize zaman denilen bir
kum saati veriyor ve onu ters yüz etmekle geçiyor günlerimiz
kimi zaman acı kimi zaman mutluluk ile ve her geçen zaman
dilimi önceden fark edemediğimiz fakat aynalarla yüzleşirken
görebildiğimiz izlerini bırakıyor bedenimize. Zaman zaman
hayatın bize adil davranmadığı düşünüyoruz ve neden ben
veya biz sorusu ile karşı karşıya kalıyoruz ve keşkelerin
muhatabı oluyoruz. Her ne olursa olsun dünyadaki her canlı
doğar, gelişir, büyür ve sonunda ölür. Güzel bir şiirdi.
Kutlarım sevgi ve saygımla..Ozan