Dost ; O' nun aşkı zirvedir...ve o zirve için ne mücadeleler çekilir bilirsin...ve yine bilirsin ki insan O' nun aşkına ulaşmak için merdivenin ilk basamağından ilerlemeye başlar.... biz daha ilk basamakta [kul aşkından] bu kadar divane olup, olduğumuz yerde kalan derinliksiz yüreklere sahibiz ki ağlayıp inlemelerimiz bitmiyor ve abartılarımızla neyi kaybettiğimizi farkedemiyoruz...kul aşkı alıp götürmeli bizi gerçekte Yusuf ile Züleyhadaki, Kerem ile Aslıdaki, Leyla ile Mecnundaki gibi...[ hangimiz bu aşkları işimize geldiği gibi okumaktan vazgeçip gerçek yüzleriyle okuduk ki..] mesela Yusuf'un aşkından gözü hiç bir şey görmeyen Züleyha'nın sonrasında gerçek aşka varınca neler hissettiğini bilenimiz var mı ? kul aşkıyla bu kadar yıkılanlar yerle yeksan olup sonunun geldiğine hükmedenler için Rabbin aşkından pay var mıdır ki utanmadan alalar...bir kanmacadır / kandırmacadır gidiyor...ezilmişliğini, kaybetmeyi kaldıramamayı, yalnızlıkla başa çıkamamayı, şehveti, bencilliği, menfaatçiliği...aşk adı altında saklayıp yol bulmaya çalışmaktan vazgeçmeli değil mi...HAKK , hakikati bilip dururken rollerine dalanların kul aşkından dem vurmasına da güven duyulmaz...yazacak şey çoktur da mecal var mıdır ? yol uzun dost...yol çetin ama nihayeti mükemmel, hak edenler için...