ANITŞair dizeleriyle sevişip yaşıyor toprak öpüşüyor tohumla. Işık üretir günlerden dipdiri sözcükleri, genç ve güzel sarıp sarmalar insanı içinden. Yazmak, damıtılmış bir yaşamsa da düşer yürek, ip kopar ve takılır zamana soluğu göğe yükselir alır götürür şairi. Sessizce geçilir dünya fark edilir şairin badem gözü anılar arkasında donakalır dolar tüm boşluğa şairin yüzü. Asılır bulutlara tüm hüzünler şarkısı martıların ağzında tüm ağaçlar salkım söğüt; ne çıkar şiiri, anıt dünyaya. 31.12.2008 |
şiirsel dil, yine şiiri tanımlamaya cüret ediyor..
hoş ve yufka bir dil, serüvenine devam ediyor..
başarılar.. saygılarımla.
orhanti