O
O, gül bahçesinden bu sabah geçti
Büktü boynunu O’nu gören çiçekler. Bahçevan oturdu, kendinden geçti Peşinden koştu bütün kelebekler O’nunla geçen an, en güzel andı Bülbüller ağladı, nârına yandı Cennetten melekler seyre varınca Dilleri tutuldu, onu kıskandı Yüzleri renk verdi güle, nergise Gözleri ümitti, bakar herkese Dinlerdi aşığı gün boyu onu Gönlünü verirdi bu güzel sese Her şey O’nla başlar, O’nla biterdi Sevdalı yüreğe aşkı yeterdi Kaybederdi âşık, aklını her an Ona yol gösterir, yardım ederdi Aşka masal deyip inanmadılar Leyla’yı Mecnun’u yalan sandılar Kendinden geçince pervane gibi Ferhat da Şirin de hemen yandılar Yükselen ateştir sevdanın gülü Âşıklar yanar da savrulur külü O külle savrulur ölümsüz aşklar Cennette bulursun gülü, bülbülü |