0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
25
Okunma
Ölünce tabutuma
Yazdıracağım o söz:
Dikkatli taşımanıza gerek yok,
Artık kırılmaz…
“Sağken”
Yeterince kırıldı bu göğüs.
Hayatı eldivensiz tuttum,
Kimse incinmesin diye
Avuçlarım parçalandı.
Ben sustukça herkes konuştu,
Ben dayandıkça
Bir çentik daha attılar ruhuma.
İnsan en çok
İyi niyetinden kanar,
Merhametinden darbe alır.
Ben herkese kapı oldum,
Herkes bana
Duvar olmayı seçti.
Ne sevgi kurtardı beni,
Ne sadakat…
Hepsi süslü birer yalanmış.
Meğer insan
En derin yarayı
“Canım” dediklerinden alırmış.
Şimdi tabutum hafif olur,
İçinde umut taşımıyorum artık.
Ne hayal kaldı omuzlarımda
Ne beklenti…
Hepsini sağken
Toprağa verdim.
O yüzden diyorum ya;
Sakın yavaş yürümeyin arkamdan.
Bu beden düşe kalka öğrendi
Taşınmayı.
En ağır yükünü
Yaşarken sırtladı zaten…
@NURAL BEKTAŞLI
5.0
100% (3)
