Şiirin Adı: Ömür Defterim
Şairi: Halide Köksal
Yorumu Yapan: Kalburabastı Efendi Hazretleri / Celil ÇINKIR

Hayatın akıp giden sularına tutulmuş bir ruhun iç döküşü bu şiir… Şair, ömrün beyhude tüketilmiş sancılarını hesaba çekerken aslında kendi içindeki mahkemede hüküm veren bir kalp olarak konuşuyor. Her dizede insanın öz benliğini ihmal etmesinin bıraktığı derin izler, yılların yorgunluğuna karışmış bir sızı gibi dile geliyor.

“Beyhude geçti yıllar” cümlesi şiirin kalbine kazınmış bir ağıt olarak duruyor; hem pişmanlığın hem fark edişin hem de geç kalmış bir iç muhasebenin yankısı. Hatıralar sancıya, yıllar yük’e dönüşmüş; fakat bütün hüzünlerin arasında yine de kendini arayan, kendini tamamlamaya çalışan bir insanın sesi duyuluyor.

Bu şiir, geçmişe dönük bir feryattan çok, insanın kendi özünü yeniden hatırlama çabası olarak kıymetli bir iç yolculuktur.

Vesselam.
“Ömür, geriye bakınca anlaşılır; ileri gidince değil.”
“İnsan, kendi kalbini geç fark ettiğinde yıllar çoktan yorulmuştur.”