Yorgun Gibiyim...
Sonu Olmayan Bir Gece Sanki,
Bir An Olsun Yalnız Kalmıyor
Aklım. Düşünüyorum Her Zerrem De..

Yorgun Gibiyim...
Yanlış İnsanları Seçmenin Bedeli
Bir İnsanın Ödeyebileceği
En Pahalı Dersidir..
Ya Cennetten Bir Köşe,
Ya Gayya Kuyularından
Bir Kuyu Düşer Hissene

Tamam!..
Tamam Anladım Da,
Yalan Söyleyenler, Yanlışı Yapanlar,
Kendi Karanlıklarında
Gerçekliklerini Kaybeder De
Peki Ya Bizim Kaybettiklerimiz?

Kaybedilen Her Bir Umut Şimdi
Hangi Boşluğa Ses Olur?
Soluduğumuz Hava Belki Kirliydi,
Kaderin Kördüğümü, O Kahpe Rüzgarı,
En Büyük Şansızlığımız Değilmiydi ?
O Zehirli Havayı Bilmeden İçimize Çekip,
Nefes Diye Cana Kattık.

Oysa,
Biz Sadece Temiz Bir Sayfa,
Tutulacak Sağlam Bir El İstedik

Şimdi,
Geriye Ne Kaldı Dersin?
Sırtımızda Taşıdığımız
Görünmez Yüklerin Ağırlığı,
Ve O Yanlış Yollarda Yaktığımız
Ömür Mumunun Kokusu.

Bazen Diyorum Ki;
Keşke Sadece Uyuysam,
Ve Bu Sonsuz Sorgu,
Bu Bitmeyen Yorgunluk,
Bir Sabah Uyanınca,
Sadece Kötü Bir Rüya Olsa Diyorum.

Ama Biliyorum Ki,
Uyanınca Da Göreceğim Aynı Manzarayı..
İçimizde Kaybettiğimiz
O Eski Bizin Hüzünlü Sessizliği,
O Eski Biz Ki, Her Söze İnanan,
Her Bakışta Bir Yuvaya Sığınan,
Camdan Bir Fanustu,
Saf Ama Kırılgan.

Artık Ne İnancımız Var,
Ne Sığınacak Bir Liman.
Yorgunluk Dediğin,
Sadece Bir Etiket Değilmiş.

Bu Kalbin Yediği,
Her Darbeden Sonra
Kendini Yeniden İnşa Etme Gayretiymiş.

Evet, Duvarlar Ördük,
Sertleştik Belki De..
Ama Bu Zayıflık Değil,
Hayatta Kalmayı Öğrenen
Bir Ruhun Şerefi..

Onlar Kaybetsin Gerçekliğini
Onlar Kaybetti Bizi..
Biz Ki Artık Kayıp Değiliz.
Sadece Bedelini Ağır Ödediğimiz
Bir Dersin Talebesiyiz.

Her Yalan, Her Kirli Nefes,
Bizi Yıkmak Yerine,
Bambaşka Bir Kişiliğe Dönüştürdü.

Şimdi,
Yeni Bir Havayı Soluyor,
Yeni Bir Bizle Doğuyoruz.

İçimizde Kalan;
O Kirli Havayı Soluyup Ölen Değil,
Onu Yakıp Küllerinden
Yepyeni Bir Hayat Çıkaran Da Bir Biz..

Başımız Dik..
Çünkü En Pahalı Ders,
En Değerli Öğretimiz Oldu.

Ve Bu Sonu Gelmez Gece,
Elbet Bitecek Bir Gün,
O Zaman Göreceğiz; Kazananın Da,
Kaybedenin De Kim Olduğunu.

Kendi Gerçeğini Bulan,
Yorulsa Da,
Asla Vazgeçmeyendir..

Ruhun Şafağı;
Bir Gün Mutlaka Ama Mutlaka Söker..