Gittiğin gecenin aralığında
Sana bıraktığım nefesler hâlâ solgun,
Bir zamanlar adını taşıyan kalbim
Şimdi yabancı bir şarkının
Unutulmuş notası gibi kırık.

Ne yaptın?
Hangi sessizliğe sürdün ruhumu?
Bak, gölgene değdiğim her düşün
Çürük bir hatıra gibi
İçimde yankısını arıyor.

Evin boş kaldı;
Pencereler suskun, duvarlar kimsesiz.
“Alışkanlık” dediğin o kadife günler
Yırtıldı avuçlarımda,
Geceye saçıldı bütün alıştıklarım.

Sen gittin
Ve ben, sana bakarak değil
Gidişine tutunarak yıkıldım.
Bir kalbin en derin yerinde bile
Bazen bir adım, her şeyi paramparça eder.

Şimdi kaderin soğuk taşlarına ismimi değil,
Senden kalan hüznü yazıyorum
Çünkü acı bile benden daha sadık kaldı sana.

Bir gece rüzgârı, ismimi senden geri istedi
Ama ben veremedim
Çünkü adın, içimdeki çatlaktan
Sızıp giden son ışıktı
Bırakmadım, bırakamadım...

Düşlerimin kıyısında
Ayak izlerin hâlâ ıslak bir sızı gibi duruyor.
Ne siliniyorlar zamandan
Ne de benim içimdeki karanlıktan;
Hatırladıkça daha da derinleşiyorlar.

Kalbimin duvarlarında yankılanan
Bir nefesin gölgesi var hâlâ.
Gidişin bir kapı kapamadı,
Koca bir avluyu karanlığa gömdü;
Artık hiçbir ışık yol bulamıyor içime.

Senden kalan son söz
Bir taş gibi oturuyor dilimin ucuna.
Söyleyemiyorum, atamıyorum;
Çünkü o söz, benden çok
Senin unutulmuşluğunu taşıyor.

İçimde bir odada
Gülüşünün küflenmiş bir kırıntısı var.
Dokundukça dağılıyor
Dağıldıkça daha çok benziyor
Gidişinin bıraktığı o sessiz yaraya.

Zamanın akışında kaybolmuş değilim,
Aksine bir dakika öncesinde takılı kalmış gibiyim.
Senin “gidiş” dediğin o an
Benim için hiç bitmeyen
Bir düşüşün başlangıcıydı.

Gecenin kıyısında oturup
Seninle konuşur gibi susuyorum.
Her sükûtum sana ses,
Her nefesim bir soru
Ama sen hiçbirine dönmüyorsun.

Kalbimin paslanmış kapıları ardında
Saklı duran bir nida var:
“Dönme artık ama gitme de...”
Aşk bazen böyle iki uçurum arasında
Kendi kendini tüketiyor.

Ve şimdi anlıyorum
Unutulmuş bir kalbin mührü;
Ne zaman kırılırsa kırılsın
Altından çıkan her parça
Sadece senin gölgenle konuşuyor.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(30 Kasım 2025)