Ankara’nın topraklı yolları,
Sabırlı mutluydu insanları

Burası dik bir yamaca kurulmuş,
Evler hep kerpiçten yapılmış.

Adı üzerinde burası Topraklık
Yamacın en üstü, mesire yeri fidanlık

Burada estikçe. hırçın rüzgâr.
Toprak, yüzüne kırbaç gibi çarpar.

Hele, yağmur yağınca her taraf zamk gibi olur
Birde bakmışsın ki, etraf balçık çamurdur.

Basınca, ayakkabı yapışır tek ayak üzerinde kalırsın
Yürümek için, cambazlık yaparsın

Evlerde su yok, mahalle çeşmesi vardı,
Testi ve tenekelerle su taşınırdı.

Kar yağınca çocuklar bayram yapar,
Herkes yokuş aşağı kızak kayardı.

Bütün evler, bahçeli ve ağaçlıydı
Taşımacılık, at arabası ile yapılırdı.

Çocuklar bayramda ev ev dolaşır,
Torbalar hazır, şeker toplardı.

Komşuya haber gönderilir,
Evdeyseniz annemler size gelecek denirdi

Komşuluk ilişkisi çok güzeldi,
Herkes birbirine gidip gelmeyi severdi.

Çocuklar, sokak aralarında toplanır
En sevilen oyunlardan, çelik çomak oynanırdı.

Akşamın olmasını çocuklar heyecanla bekler,
Büyükler masal anlatır, şiirler söylerdi.

Bin dozuz yüz altmışlı yıllar,
Keşke dile gelse konuşsa o yollar

Ankara’nın topraklı yolları,
Sabırlı mutluydu insanları.

Hüseyin CANBABA