​Bir nefes aldık, başladı o büyük macera,
Zaman dediğin atlı, durmadan koşar adımlarla.
Her an bir tohum, her gün taze bir yara,
Kabuk bağlar, çiçek açar, sırlar taşır.

​Çocukluk bir bahçe, telaşsız ve rengarenk,
Gülüşler saklarız masum köşesinde denk.
Sonra rüzgâr eser, herşey değişir ahenk,
Bir liman arayışı gölgesinde büyümek.

​Kayboluşlar var, derin ve mavi denizlerde,
Yeniden buluşlar, kıyıda parlayan taşlar ile.
Dostluk bir sığınak, kışın en soğuk izlerde,
Aşk ise kalbimizde açan mor eflatun düşler.

​Bazen bir vedadır, bazen coşkun bir merhaba,
Kimi zaman hüzün, ince bir duman gibi kara.
Ama en nihayetinde yaşam, büyük bir çaba,
Kendini bilmek, kendi ışığına varmak gibi.

​Düşe kalka öğreniriz bu zorlu sanatı,
Her çizgi, alnımızda birikmiş bir öykü masalsı.
Yaşamak, sadece sürmek değil hayatı,
Fark etmek, hissetmek ve teşekkür etmektir