Bazen soruyorum kendime.
Aynadaki adama değil,
Tam karşımda durup hiç konuşmayan sana...
Sahi...
Amacın neydi?

Masaya koydum yüreği, sen hep bahane seçtin
Ben okyanus oldum sana, sen kıyıdan geçtin
Dilsiz bir savaş bu, kurşunsuz yaralar
Sırtımda taşıdığım yükler değil, verdiğin karalar

Gözlerinin içine bakıp kendimi aradım durdum
Sen bir duvar ördün, ben o duvara vurdum
Sabır taşı olsa çatlardı, ben kuma döndüm
Senin karanlık dünyanda ben muma döndüm

Ne istedin? Basit bir sevgi mi, yoksa köle mi?
Ben can suyu verdim, sen seçtin öleni
Her hatanda sustum, dedim "bu son olur"
Ama insan en çok güvendiği yerden vurulur

Söyle benden ne istedin? Bi’ ruh mu, bi’ beden mi?
Yaktığın bu ateşte kül olan neden ben miyim?
Sustum, kustum içimdeki tüm zehri
Söyle benden ne istedin? Gerçek mi, bi’ hayal mi?

Bir gölge gibiydin, ışıkta kaybolan
Doğrularım savaştı, seninse tek silahın yalan
Benden ne istedin? Kusursuz bi’ itaat mi?
Yoksa kendi boşluğunu dolduracak bi’ saat mi?

Zamanımı çaldın, en pahalı hazinemdi
Bu senaryoda başrol bendim ama yönetmen kimdi?
Şimdi bak ellerime, bomboş ve titriyor
Senin hikayen başlarken, benimki burada bitiyor

Artık sormam neden, niçin, ya da nasıl
Sen sadece bir detaydın, ben ise asıl
Kopardım ipleri, kukla değilim sahnende
Aradığın o suçlu? Bak, tam orada, aynanda!

Söyle benden ne istedin? Gerçek mi, bi’ hayal mi?

Cevabı yok...
Biliyorum.
Benden alabileceğin her şeyi aldın zaten.
Geriye sadece bu sessizlik kaldı.
Ne istediysen...
Umarım değmiştir.

(kOR)