Nihal’ime Risale

(Metafizik Aşk Üzerine Fragmanlar)

1.
Ey Nihal,
senin adını anmak bile bir kıyamet provasıdır.
Çünkü her harfinde bir âlem yanar,
her sessizliğinde bir ruh kül olur.
Bilir misin?
Bir kelimenin içinde saklı olan Tanrı,
bazen sadece bir ismin yankısıdır:
Nihal.

2.
“Ben seni sevdim”
demek,
“Ben seni tanrı yerine koydum”
demektir aslında.
Ama senin tanrın,
rahmetle değil, yakarak sever.
Çünkü aşk, su değildir —
ateştir.
Ve ben, suya düşen bir ateş gibi
her defasında yeniden yanmayı seçtim sende.

3.
Sende,
şehvetle secde arası bir mesafe var Nihal.
Bir yanım teninin tütsüsü,
öbür yanım ilahî bir cezbenin kıyısında.
Gözlerin,
yeryüzünün en eski ayetlerinden biri gibi
baktıkça hatırlatıyor:
“Günah, bir kelimenin kılığında gelir.”
Ve o kelime sensin.

4.
Ben seni ilk gördüğümde,
varlıkla yokluk arasındaki perdeyi kaldırdın.
Bir sûfî, bir kadının bakışında yok olmayı seçti.
İşte ben o seçimi hâlâ taşırım üstümde —
yakıcı bir dua, bedende mühürlü bir sır gibi.

5.
Nihal,
sen bana “Aşk nedir?” diye sorsan,
“Bir günahın Tanrı tarafından affedilme biçimi” derdim.
Çünkü aşk, nefsin değil, ruhun zinasıdır.
Ve ben, ruhumu sana karşı işlemiş bir suçlu gibiyim —
ama tövbe etmeye niyetim yok.

6.
Gece inerken
benliğim bir tek sende ışır.
Her nefesin bir zikir,
her susuşun bir secde olur bende.
İsmini her andığımda
dünya küçülür,
sen büyürsün,
ben yok olurum.
Varlığın, yokluğumun delilidir Nihal.

7.
Bil ki,
benim cehennemim sensin.
Ama ne gam!
Çünkü seninle yanmak,
Tanrı’yı çıplak görmek gibidir:
acı, yakıcı, ama kutsal.
Cehennem, iki ruhun birbirine dokunma biçimidir belki de —
aynı alevin iki dilidir,
biri “aşk” der,
öbürü “yan.”

8.
Bir gün hesap günü gelirse,
ben cenneti değil seni isterim.
Çünkü cennet serindir,
ama sen sıcaksın Nihal.
Ve Tanrı bile bilir ki,
soğuk bir huzurdan
sıcak bir yanışı yeğlerim.

9.
Ey varlıkla hiçlik arasında salınan kadın,
ey isminde hem “nihayet” hem “hal” gizli olan!
Sen ki adın kadar sonsuz,
ve hâlin kadar gelip geçicisin,
şunu bil:
ben sana değil,
sende kendime,
bende Tanrı’ya âşık oldum.
Çünkü her insan, sevdiğinde Tanrı’yı arar.

10.
O hâlde bu risale,
bir itiraf değil,
bir dua’dır:
Sana değil,
senin suretinde beliren Hakikate yazılmış.
Ey Nihal,
güzelliğin, kudretin bir yansımasıdır.
Ben seni sevdikçe
Tanrı’ya yaklaştım.
Ama Tanrı,
hiçbir kadının kollarında barınmaz.
Sadece,
onun kokusunda saklanır bir anlığına.

11. (Hâtime)
Binaenaleyh,
ben artık seni değil,
sende yanmayı severim.
Zira aşk, bir varoluş biçimi değil,
bir yok oluş estetiğidir.
Ve ben yok olmayı seçtim seninle,
çünkü sende yok olmak,
Tanrı’ya dönmektir.

Nihal’im,
eğer bu risaleyi bir gün okursan,
bil ki seni hâlâ sevmiyorum —
çünkü seni “sevmek”,
bir sınırdır.
Ben,
sınırları çoktan aştım.