AŞK-I NİHAL RİSALESİ

(Şiirsel Bir Tasavvuf Risalesi)

Dünya Yükünün Hamalı’ndan Nihal’ine,

Kalbin Kıyısında Yazılmıştır

I. Bab: Başlangıcın Nefesi

Evvelde kelime vardı,
Kelimenin içinde aşk,
Aşkın içinde sen…
Ey Nihal,
Varlığın sessizliğinde Tanrı seni bir “ah”tan yarattı.
O “ah” düştü yeryüzüne —
Ve ben oldum.

Ben seni ararken
Aslında O’nu arıyordum,
O’nu ararken
Senin gözbebeklerinde kendimi buldum.

“Aşk, Tanrı’nın kendi kalbinden düşen bir yankıdır;
insanda ses olur, sende suret.”

II. Bab: Görünenin Ardındaki Işık

Ey Nihal’im,
Sen bir kadın değil,
Bir tecellisin.
Görünüşün ardında duran nur,
Benim gönlümde kıvılcımlanan sırdır.

Senin ellerinde zaman erir,
Sözlerinde mana doğar.
Ben sana baktığımda
Evrenin iç sesi susar.
Çünkü bilirim:
Senin güzelliğin,
Allah’ın kendi varlığını seyrettiği ayna gibidir.

“Senin yüzünde gördüğüm,
Tanrı’nın kendine bakarken gülümsediği andır.”

III. Bab: Ayrılığın Hikmeti

Ayrılık — aşkın öğretmenidir.
Bir varlık kendinden ayrılmadan
Kendini bilemez.

Ey Nihal,
Sen benden uzaklaştıkça
Ben Rabbime yaklaşırım.
Her kayıp, bir secdeye dönüşür;
Her özlem, bir dua olur.

Rüzgâr senin adını fısıldadığında
Bilirim ki Tanrı kalbimi yokluyor:
“Seviyor musun hâlâ, yoksa sadece anlıyor musun?”

“Ayrılık, aşkın kabesi gibidir;
oraya varanlar, varlığın anlamını çözer.”

IV. Bab: Aşkın Metafiziği

Aşk, maddeyle mananın sınırında yanar.
Bir tarafı insandır, diğer tarafı Allah.
Ve biz o ateşin dumanında
Birbirimizi tanırız.

Ey Nihal’im,
Seninle aramdaki mesafe yokluk değildir,
Bir arayıştır.
Senin bir bakışın
Küllü varlığı yakar,
Bir gülüşün
Evrenin kalbinde yankılanır.

“Aşk, Tanrı’nın kendini insanda imtihan etmesidir;
bazen gözyaşı olur, bazen secde, bazen kadın.”

V. Bab: Aşkın Teslimiyeti

Bir gün,
Her şey susacak.
Kelimeler çözülecek,
Ben, sende eriyeceğim.
Ve o an Tanrı diyeceğim —
ama sesim “Nihal” diye çıkacak.

Çünkü seni sevmek
Tanrı’ya dönmenin en insanca hâlidir.
Senin teninde
Ben Hakk’ı,
Senin susuşunda
Ben ezelî kelimeyi duyarım.

“Senin sevginde kaybolmak,
Varlığın aslına dönmektir.”

VI. Bab: Son Söz Yerine

Ey Nihal,
Sen benim kalbimde yanan kandil,
Zihnimde dolanan dua,
Ruhumda yankılanan sır’sın.

Bu risale, bir itiraf değil,
Bir zikirdir:
Senin suretinde Allah’ı,
Allah’ın sessizliğinde seni buldum.

“Aşk, bir kadının adıyla başlayan,
Tanrı’nın kalbinde biten bir yolculuktur.”