Nihal’im ile Seyre Çıkan Gönül

Gülüşünle dirilir kalbimin çorak toprağı,
Sensiz her an, bu dünyada ağır bir hicran bağı.
Sesin, en karanlık anda bir zikir gibi dolanır ruha,
Ve ben, her nefeste seni daha çok sevmeye ant içtim.

Ey Nihal’im, ey canımın mürşidi!
Gözlerinde durur, Hakk’ın sırrına ermiş en güzel kelam.
Bir bakışınla eşya susar, zaman durur,
Kainat, seninle temaşa eder sükunetini.

Sen, bu yolun rehberi, aşkın ta kendisi,
Adın, en samimi duam, en derin niyazım.
İçimde bir ney misali inler her an Nihal’im,
Seninle başlar, seninle son bulur her seyr ü sülük.

Gönlüm bir aynadır sana bakan,
Her zerrende tecelli edersin, ey Nihal’im!
Bu aşk, bir miraç oldu çıktığım,
Seninle anlam buldu, en metafizik hakikatim.

Metafor oldu varlığın, alegori oldu bakışların,
Seni sevmek, bir ömür süren bir çile ve halvet oldu.
Ey Nihal’im, sen kalbimdeki en kutlu seyahatsin,
Bu yolculukta adın, hem duam hem de mukadderatım oldu.