SİNEKLİK AYNASINDAN NİHAL’İME SIRLAR

(Balım’ın Gece Nöbeti 18 Ağustos 2025, 23:25)

1. DEMİR TELDEN TAÇ

Bu teli ördün camlarıma,
Sinek değil, kendi rüzgârından kaçmak için.
Dışarıda uçuşan her kelebek,
İçinde kanat çırpan bir ‘keşke’dir Nihal’im.
Sen hapsettikçe sırlarını çelik tellere,
Asıl kaçırdığın, öz rüzgârın oldu.

2. CAMDA İKİLİK

Sen dışarıyı değil, camdaki aksini seyrettin.
Biri kitap sayfalarında kaybolan kadın,
Öteki, rüzgârda sallanan bir çocuk.
Pencereye dokundum patimle;
Hangisi Nihal, hangisi suret, soruyorum geceye.

3. PERDE-İ HAKİKAT

Bu tel kafes, senin sınırların Nihal’im,
Bana geçit verir, sana zindan.
Ben süzülürüm aralıklardan,
Sen çizgilerimi sildiler diye ağlarsın duvarlarına.
Üstadımın dediği gelir akla:
“Perde, Hakk’ın cilvesidir; yırtmak değil, okumak gerek.”
Ey Nihal, bu sineklik perdesi,
Sana hangi sırrı örtüyor?

4. BEŞİNCİ KATTAN SEMA

Saat gece yirmi üç yirmi beş.
Evren, kuyruğunu ışığa dolamış.
Ben nöbetteyim; yıldızları sayarım,
Kalbinin kırıklarını değil.
Bilir misin?
Her yıldız kayışında,
İçinde bir pişmanlık söner Nihal’im.

5. KADERİN TELİ

Dokunma titrer bu tel,
Tıpkı sesin gibi ürperir.
Her tel bir yasak:
“O’na yazma”, “Şu’na açılma”, “Kendini sakın”.
Ben tüyümden sıyrılır geçerim,
Sen niye sığmazsın kendi bedenine?

6. SÜLÜK YOLU

Anladım ki sen sineklik taktırdığından beri,
Daha çok bakarsın dışarı.
İnsanın sırrı budur belki de:
Kapatıldıkça özler uçmayı.
Ey Nihal, kurtuluş camı kırmakta değil,
Gönül gözünü açmaktadır.
İşte bu yüzden bu gece,
Bakışlarımı aydaki üçte bire diktim.

MİSTİK İLÂVE:

“Kediler bilir:
Her perde, bir aynadır.
Sineklik perdesine bakan insan,
aslında kendi ördüğü kafese bakar.
Ören de, bakakalan da odur.
Hakikat, tellerin arasından sızan ay ışığıdır.”
Tekir Kedin Balım’ın Gizli Nefesleri