]Bir baba ki, çukur kazar; eline kapardı zalim küreği;
Minik yavru feryat eder, toprak dolardı gözlerine...
Çırpınırdı ’yavrummm...!’diye; dayanırmı anne yüreği,
Bakılmazdı o yüreğe, bakılmazdı sözlerine...
Zindan olmuş bulutlar çökmüşlerdi kapkara;
Cehaletin bencilliği ödetirdi bin diyet...
Şeytan elinde cihan, olmuştu bir maskara;
Tanrım’ der di putlara çok sapık bir zihniyet...
Sessiz, sakin bir gece birden nurla büründü;
O nurların arasından Muhammedim göründü...
Aydınlandı karanlıklar coşkulu bir azimle;
Saf tuttular melekler öbek öbek, tazimle...
Mutlu Amine Anne açtı şefkatle kucak;
Abdullah’tı babası; yetim doğdu yavrucak...
Onu, emzirdi dört yıl, süt annesi Halime...
Kalmıyacaktı artık, bu kainat zalim’e...
Gördü yine bir acı, o talihsiz başında;
Annesini kaybetti henüz altı yaşında...
Vefat etti altısında dede Abdulmuttalip;
Sahiplendi sekizinde amcası Ebu Talip...
İzdivaçla paylaştı ekmeğinde, aşında;
Kendisiydi yirmibeş; Hatice kırk yaşında...
Doğdu altı çocuğu; yaşamadı lâkin hiç;
Bir tek ciğer paresi Hazreti Fatma hariç...
Kırk yaşında Muhammed giydi nebiilik tacı;
Zalim Dünyanın artık bulunmuştu ilacı...
Köhne dağlar yıkıldı, inleyip vırak vırak;
Kahpeliğin pis yüzü okşandı şırak şırak...
Hayat buldu gönüller, ölüm sonu yarından;
Körpe fidanlar doğdu, harabeler diyarından...
Arz’a kandiller yaktı bu altıyüz on yılı...
Ayırdı birer birer gerçek haktan batıl’ı...
Altı yüz yirmi iki; hicret geldi dayandı...
Nice kutsal beldeler kızıl kana boyandı...
Engel teşkil edemedi ne savaşlar, düşmanlıklar;
Vuku buldu akabinde düşmandaki pişmanlıklar...
Tamamlanmıştı görev; çok elim’di bu haber:
Feryatlarla ağladı, insanlık hep beraber...
Mekke semalarında parlak bir Güneş doğdu;
Medinenin ufkunu kızıl bir yasa boğdu
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,Mustafa Akın,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
.
.