Yurtta Sulh, Cihanda Barış’a adanır)

Ey yabancı, dur geçme,
Bu toprak Türk toprağı.
Şehitlerin beklediği,
Kutsal bir ana ocağı.

Her taşında bir iz var,
Her adımda bir hatıra.
Çanakkale’nin rüzgârı,
Anlatır nice asra.

Gaziler söyler destanı,
Çocuklar duyar ninniden.
Bu vatan alınmadı,
Ne sözle, ne yeminle.

Toprağın rengi kandandır,
Her karışta bir can vardır.
O canlar ki vatan için,
Yıldız olur göklerdedir.

Daha çocuktu, kınalı,
Cephelerde büyüdü.
Ana dua, baba helal,
Yüreğine mühürdü.

Nineler yük taşırdı,
Sırtında mermiyle kar.
Kadın erkek omuz omuza,
Vatanına etti yar.

Hayvan bile emek verdi,
Atlar, katırlar, kuşlar.
Her biri bir asker oldu,
Gökten yağdı dualar.

Ey yabancı, başını eğ,
Bu diyar kutsal emanettir.
Savaş değil, barış diler,
Türk milleti, hak severdir.

Biz savaşla değil artık,
Barışla övünürüz.
Yurtta sulh, cihanda barış,
Atamızdan öğreniriz.

Ey yabancı, unutma sen,
Bu vatanın kalbi geniş.
Barış için el uzatan,
Her gönülde kardeşmiş.

Gök mavi, toprak kırmızı,
Ay yıldızın nurudur.
Bin yıl geçse bu destan,
Yüreklerde durudur.

Son Söz:
“Bu topraklar savaşla değil, barışla korunur.
Çanakkale’nin ruhu, insanlığın onurudur.”

Berlin . 10.Kasım 2025
(Pevruzi Hasan – Yurtta Sulh, Cihanda Barış’a adanır)