“Canım!..” demek....
Ve “Aşkım!..”
Ve “Bir Tanem!..”
Ve “Her Şeyim!..”
Ve “Ömrümün Vârı...”
Ve “Gözümün Nûru...”
Ve “Kalbim!...”
Ve “Işığım!...”
Ve daha yüz binlerce güzel söz....
Ve güzel ses demek....

İlk sana “Canım!” desem...
Olmaz, ar ederim!
“Hanım!” desem
“Malım!.. Eşyam!” demiş gibi olurum!..
Yaratan dan korkar, senden de utanırım!
“Vesile...” desem, çok resmi ve soğuk olur...
Kıyamam, diyemem...
Ama, seni sevdiği mi..
Sana değer verdiği mi...
Senin için canımı bile feda edeceği mi bilmeni istiyorum!
Artık, beni görmeni, içimi, yüreğimi, sevdamı bilmeni istiyorum!
Sana verdiğim değeri anlamanı, istiyorum!
Senin için her şeyi yapacağı mı bilmeni istiyorum!
Gerekirse uğrunda öleceği mi görmeni istiyorum!

Sana, ismini verip,
“Baksana!” desem olmaz!
Beni anlaman için!
Kendimi anlatmak için!
Sana, gözlerinin içine bakıp, “Bakele…” demek isterim!
“Sana verdiğim değeri anla isterim!…
Ben sana, "Bakele dediğim de!"
Bundan sonra, benim ne demek istediği mi anlamanı...
Seni ne kadar çok sevdigimi bilmeni isterim!
Aşk, âşık olduğunla tek vücut olmakmış.
Bunu bil isterim!
Dinçer DAYI