İpi koparılmış kuklanın hükmünde
İstemsiz devinimlerle
Yeniliyorsun
Kendine bile


Gitmek henüz icat edilmemişken
Seyircisiz tiyatro salonlarıma
Gemi enkazı giydirir gibi
Sessizlik diye
Lanet bir çığlığı icat etmiştin sen


Evet bu keşfi ilk dilimize yerleştiren
Sendin


Çizgilerde
Hani o üzerine basmadan
İlerleme gayretinde olduğumuz çizgilere de
Sustum güllerini de sen mi yerleştirmiştin


Sustum olsun
Demiyeceğim bu sefer
Küstüm olsun demek isterdim de
Sus ısırdı yine dilimi
Sensizliğe zehirler gibi


Beyaz perdeye yazılan
Gölge şiirlerin kargaşasında
Askıda kalmış
Güneşsiz leke gibi her harfim


(-gözucu kaçırışlarında dokunmansız sızlayan şiirlerim-)


Öksüz değil
Başı okşanası yetim

(Analıdır hala her harfin/harfim, tüm varlığımla, hala burdayken öksüz diyemedim, kalbim incinir)


Bir son/a başlamak için
Topla sen kelimelerini
Kapıyı kapatırken
Sensiz yüzüme
Mağrur ol
İnce ol
Her zaman ki gibi nazik ol


Sonbahar yaprağı kadar
Kaldırımlara
Peşin sıra dökülen
Her bir sayfamı
Dramatik kıl


Işığının sudaki haksız kırılmasından
Süzülüp sızan
Kırışıklıklardan ayrılmış
Tek bir harf bırak


Yüklemsiz bir susuşta duracaksam biçare
Bir söz göçü
Belki bir yağma
Bırakır gibi kalan boşluklarıma
Tek bir harf bırak


(Hani sen diye sarılsın dokunsun parmak uçlarım)


Çimlerin arasına sızan suda çözünmüş
Bir tutam tuzum şimdi


Birazdan az daha yağmur çiseler üzerime
Biraz daha derine iner
Sen yaşlarım
Ne kadar derine süzülebilir ki
Işık yüzün

Sonrasında
Okyanus dipi karanlığında
Islak / gölgesiz / siyah kalırım


Soluksuz bir yaşam izi bırakırım
Mavi yeşil alglerin
Sazlıkların
Ve balçıkların arasında
Şiir yarım nefessiz
Sepesensiz kalırım


Sen eksiltmeden kendini
Yıkıp geçerek bentlerimi
Kapı eşiğinde
Ayaklarını ıslatmayan duruşuna
Medcezirler yaratarak
Yeni bir gidişin mucidi olurken yine


Yutkunmanın ucuna asarak
Kendi kırılma noktamı
Kutsarım



_beyhude