1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
59
Okunma
Ateşi aldın Promete,
yanıyor hâlâ insanın içi.
Terinos da bilir bu sırrı,
bir yudum kekik suyunda gizli.
Rüzgâr döner Knidos yokuşunda,
zeytin yaprağı dua eder güneşe.
Keliternos sessizce sofrayı kurar,
ekmek sıcaktır, huzur pişer yavaşça.
Datça’da taşlar bile nefes alır,
deniz susar, kuşlar zikre durur.
Zeytin ağaçları rüzgârla secde eder,
bir çiçek açar, dünya durulur.
Terinos gözlerini kapar hafifçe,
ateş değil artık içini ısıtan.
Promete’nin mirasıdır belki,
ama barıştır onun elinde yanan.
Ve der ki:
“Bedeni korumak da bir tövbedir,
kendine zulmetme ey insan.
Sanma ki martılar gak gak diyor,
aslında onlar hak hak diyor.”
5.0
100% (2)
Cevap Yaz