Yollarıma düşme bir daha .
Ben alışkınım çakıllar da yürümeye
Gönlüme bir tutam aşk serpiştirdim.
Artık incinmez sözlerinden.

Gölgeler de arama umudumu,
Yüreğime bir dal görürsün aydınlığı.
Güneşlere aldanma, uzadıkça uzuyor karanlık.
Ben artık gün ortasında akşamım...
Hayalimse sabahlara karışmış.

Bir görsen nasıl tanırım yalnızlığı,
Nasıl da anlarım sonbaharı...
Kaç geceyi uyuttum yokluğunda,
Nice seneler büyüttüm sonsuzluğumda.

Alışmışım farkında olmadan zayelere
Günleri öylece heybeden yaşamaya.
Yeni yılları anılardan harcamaya başlamışım
Zamanım kalmamış ölümler bile.

Yüreğim şimdi közlenmiş bir bulut tanesi
Acıya acıya akıyor damlalar yer yüzüne.
Her yeri kavrulmuş , toprak rengi sinmiş üzerine.
Tanımaz insan, ateşi beyaz kaftanı giymeden.

Şarkılar da geçiremez oldu yokluğunu
Hislerim çürüdü siyahlara karıştım.
En küçük mutlulukta, tuzaklarla yarıştım
Kolumda bir saatle , saatçiyle tartıştım.